پروژه کارآفرینی چاپ و تولید عکس رنگی

پیشگفتار

«کارآفرینی فرایندی است که فرد کارآفرین با ایده‌های نو و خلاق و شناسایی فرصتهای جدید و با بسیح منابع ،‌مبادرت به ایجاد کسب و کار و شرکت‌های نو، سازمانهای جدید و نوآور و رشد یابنده نموده که توأم با پذیرش مخاطره و ریسک است و منجر به معرفی محصول و یا خدمت جدیدی به جامعه می‌گردد.» کار آفرینی زمینه های لازم را برای یافتن فرصتها  در  بازار کار وتولید  برای توانایی فردی مورد  بررسی قرار می دهد  و مجموعه دانش و مهارتهایی را که برای ورود به بازار کار ورد نیاز است و همچنین راهبردهای لازم را برای موفقیت در کسب و کار ارائه می نماید تا پس ازفراغت ازتحصیل چنانچه  تمایل داشته  باشی به  جای استخدام و کار برای یگران در حد توان مالی و تخصصی به تنهایی یا به کمک دوستان و نزدیکان نسبت به راه اندازی و اداره یک واحد کوچک صنعتی،کشاورزی،خدماتی ویا هنری برای کسب وکارتولیدی اقدام نمایی.سرعت روند تحولات فن اوری واقتصادی درجهان به گونه ای است که حتی راه اندازی و اداره واحدهای تولیدی وخدماتی کوچک نیز نیازمند اطلاعات و دانش است که در این  مجموعه  سعی شده است این گونه اطلاعات در حد امکان و ضرورت ارائه شود.روحیه و تفکر کار افرینی هم در واحد های بزرگ تولیدی و خدماتی و هم درواحد های کوچک کاربرد فراوان دارد و می تواند خلا قیتها ، نواوریها و موفقیتهای زیادی را به دنبال داشته باشد اما جایگاه اصلی توسعه تفکر کار آفرینی در واحد های کوچک تولیدی و یا خدماتی است.

مقدمه :

   هدف از اجرای این طرح احداث یک واحد ظهور وچاپ عکس سیاه وسفید ورنگی در ابعاد 3×2 تا 70×100 بصورت مکانیزه وتجاری جهت استفاده در نمایشگاهها ، تهیه کاتالوگ وبروشورهای تبلیغاتی ، معرفی محصولات تولیدی واحدهای صنعتی ، عکسهای پرسنلی ، یادبود ،مجالس و... می باشد.

 روش :

1- ظهور فیلم:

نخست فیلم عکاسی درتاریکخانه باز شده وتوسط گیره برروی هنگر (Hanger )آویخته می شود.سپس هنگر رابرروی اولین شیار ترانسپورت قرارداده وآنرا بصورت پله ای بلند نموده ودر مخازن مربوطه ، حاوی مواد ظهور وثبوت وشستشو ، به مدت مشخص قرار می دهند. درادامه هنگرها توسط زنجیر نقاله از خشک کن عبورداده شده وپس از قرار گرفتن در یک سطح شیبدار، درقسمت پائین سطح شیبدار برروی یکدیگر جمع می شوندواپراتور با باز کردن درب اتاقک ، هنگرهای آماده چاپ برروی کاغذ را خارج می کند.

2- دستگاه ظهور عکس:

 پس از آنکه ظهور فیلم انجام شد، رول عکس جهت ظهور در تاریکخانه دستگاه ظهور عکس قرار گرفته وتوسط مجموعه ای از غلتکهای ترانسپورت باز شده وبعداز عبور از مخازن ظهور وثبوت وشستشو ، وارد خشک کن می شود. دراین قسمت بوسیله دمنده والمنت های میله ای ، کاغذ خشک شده ودر قسمت جمع کن کاغذ، مجددا روی قرقره پیچیده وآماده برش می گردد.

3-     دستگاه میکسر:

این دستگاه بمنظور مخلوط کردن مواد شیمیایی مختلف جهت مخازن جبرانی دستگاه ظهور عکس وفیلم بکار می رود . بدینصورت که مواد مختلف درداخل ؟آن ریخته شده وتوسط یک دستگاه الکتروپمپ سیرکوله می شود.

فصل اول  :

( کلیات )

الف : تعاریف مفاهیم و اصطلاحات

عکاس کیست ؟

عکاس مترجم واقعیت است و این امر اجتناب ناپذیر است. بنابراین ما مجبور هستیم تا در خصوص پیام و عکس خود فکر کنیم. اگر سعی داریم بگوییم که داشتن نوزاد همراه با خون است پس باید حتماً از عکس رنگی استفاده کنیم، اما در صورتی که بخواهیم ورود یک نوزاد زیبا به دنیایمان را به تصویر بکشیم می‌توانیم از خون صرف‌نظر کرده و توجه خود را به نوزاد معطوف کنیم. ما هنوز در خصوص عکس‌های سیاه و سفید چیزی نگفته‌ایم چگونه می‌توان گفت سیاه و سفید از رنگی گویاتر است؟ آیا چیزی خنده‌دارتر از یک عکس سیاه و سفید از رنگین‌کمان وجود دارد؟ آیا از تمام کسانی که مجذوب و شیفته عکس های آنسل آدامز هستند کسی واقعاً تمایل دارد تنها با قلم سیاه و سفید و در بهار از بوسمیتی عکاسی کند؟ بر حسب اتفاق آنسل آدامز کمتر از مقلدینش در خصوص عکس های سیاه و سفید قاطع بود. اگر کارهای آدامز با گلن راور را مقایسه کنیم مشاهده خواهیم کرد که هر دو عظمت را به خوبی نشان می دهند. می خواهیم محتویات اطلاعاتی یک تصویر را مورد توجه قرار دهیم . ما مترجمان واقعیت هستیم و برخی از جنبه های یک منظره و صحنه را انتخاب کرده و آن را بر روی فیلم بازسازی می کنیم . چالش اصلی ما این است که تنها اطلاعات ضروری برای انتقال پیام مورد نظر را بر روی فیلم قرار دهیم . نه کمتر و نه بیشتر . ما پیش از باز شدن شاتر نبایدفقط در خصوص چیزی که قصد انتقال آن را داریم تصمیم گیری کنیم . بلکه باید در خصوص چگونگی انتقال موثر پیام نیز فکر کنیم . اگر جزئیات زیادی در عکس قرار دهیم بیننده پیام ما را به درستی درک نخواهد کرد.و توجهش به جزئیات غیر ضروری معطوف خواهد شد . برعکس اگر عکس ساده ای بگیریم ، به احتمال زیاد نمی توانیم با اشخاصی که کمی متفاوت فکر می کنند ارتباط برقرار کنیم. ما باید با ایجاد توازن در عکس هایمان کاری کنیم که اغلب بینندگان منظور ما را از عکس خوب درک کنند.برای روشن تر شدن این موضوع از دستور زبان انگلیسی کمک می گیریم به عنوان مثال اغلب تصاویر همانند یک جمله طو لانی هستند . عکاسان بر شرح می خواهند تمامی جزئیات را در عکس خود بگنجانند اما عکاس با فکر می خواهد تمامی جزئیات غیر ضروری عکس را حذف و تصاویر نهایی را متوازن و گویا کند که همانند جمله ای است که شامل فاعل، مفعول و فعل است.به یاد داشته باشید که ما این مقایسه را بطور تصویری مطرح میکنیم. این تکنیک در ایجاد عکسهای با کیفیت موثر است . اگر چه این تکنیک دستورالعمل ساده ای برای گرفتن تصاویر فوق العاده نیست.سوژه (subject) ، لغتی در جمله است که در مورد آن چیزی گفته می شود . در یک عکس چه میزان سوژه باید وجود داشته باشد؟ یک عکس باید برای اجتناب از سردرگمی تنها باید یک سوژه داشته باشد که این سوژه می تواند یک برگ ، جمعیتی از مردم با رعد و برق باشد. اگر به هنگام دیدن یک عکس این سوال در ذهن ایجاد شود که این عکس چه چیزی است ؟

آنگاه باید بدانید که عکس شما فاقد سوژه است.فعل در جمله یعنی چیزی که عمل را نشان می دهد به همین صورت یک عکس جذاب هم باید اعمالی را به تصویر بکشد که این اعمال می تواند اعمال واقعی همچون عکس های ورزشی باشد و یا وقایع طبیعی همچون عکاسی از غروب زیبای آفتاب باشد. همچنین ، حتی در یک عکس کاملاٌ انتزاعی ، تصویر باید یک عمل بصری داشته باشد تا اینکه نگاه بیننده را به خود جذب کند.وین بالوک- عکاس- بر اهمیت به تصویر کشیدن بعد زمان در عکس تاکید دارد که واقعاً درست است. جذاب ترین عکسها مربوط به وقایع هستند نه اشیاءصرف. موضوع زمان در عکس های تماشایی نادیده گرفته نمی شود. بهترین عکس ها عکس هایی هستند که در آنها تغییرات زود گذر واضح بوده و لحظه عکس گرفتن به اندازه کمپوزیسیون اهمیت دارد . اگر یک عکس بطور ساده یک موضوع را به ثبت برساند ، ممکن است بیننده تصمیم بگیرد که خودش برود و موضوع یا سوژه را ببیند. وقتی یک رویداد به تصویر کشیده می شود بیننده ممکن است آرزو کند که کاش آنجا بود اما بیننده می داند که این عکس در یک زمان غیر قابل بازگشت گرفته شده است.

آخرین جزء این بخش ابژه (object) است که در دستورزبان به آن مفعول می گویند . مفعول در جمله اسمی است که بر روی آن فعلی انجام می شود . ترجمه ابژه به اصلاحات تصویری از سوژه و فعل دشوارتر است و دقا بیشتری می طلبد و مثال های برعکس می تواند در این جا موثر تر واقع شود.وقتی عکس چیزی برای جلب نگاه شما نداشته باشد یعنی ابژه ندارد.در یک کمپوزیسیون خوب نگاه شما در ابتدا باید به ابژه جلب شود و سپس به جزئیات دیگر بپردازد . این عکس ممکن است مورد تحسین شما قرار بگیرد. اما جایی برای استراحت چشمان شما باقی نمی گذارد . اگر هیچ جایی در عکس برجسته نبود و اگر تمامی بخش های عکس تاکید یکسانی داشتند پس این عکس قادر نخواهد بود توجه شما را به خود تداوم ببخشد.هدف از این بحث این بود که شما را به تفکر در خصوص ارتباط و انتقال پیام در عکس ها تشویق کند . برای بهره بردن از این نوع تحلیل ها ، شما باید یاد بگیرید تا عکس ها را با مقیاس خود نقد کنید . آن هنگام وقتی میخواهید عکاسی کنید اصولی که برای شما مهم بودند ملکه ذهن شما خواهند شد. در آن صورت وقتی اطلاعات بیشتری در خصوص علایق خود در کمپوزیسیون کسب کردید عکاسی برای شما راحت تر می شود.

سبک در عکاسی

عکاسی بدون داشتن یک سبک مشخص امکان‌پذیر است. به راحتی عکس‌های زیادی بگیرید و به طور حتم چند عکس قابل قبول خواهد بود این‌ها اتفاقات خوش‌آیندی هستند.اگر عکاس به موضوعات کمپوزیسیون و ارتباط با بیننده برای رسیدن به یک ایده در خصوص خوب و قابل تأمل بودن عکس فکر کند، یک سبک شکل می‌گیرد و در آن صورت در صد بیشتری از عکس‌ها قابل قبول خواهد بود.ممکن است برخی‌ها معتقد باشند که استفاده از سبک محدودیت‌ها و الزاماتی را به همراه دارد که این انتقاد می‌تواند عادلانه باشد. پیروی زیاد از هر استانداردی، حتی موارد ناخواسته می‌تواند منجر به ایجاد عکس‌های تکراری و یکنواخت شود. از جنبه‌ مثبت یک سبک یا ثبات منسجم به عکاس اجاره می‌دهد تا اهداف بصری خود را مستقل از سوژه منتقل کند. سبک شخصیت را به عکس وارد می‌کند.اگر عکس‌های یک عکاس یک شیوه تکراری را نشان دهد، به احتمال زیاد ارزش دیدن ندارد. ما نمی‌خواهیم یک انعکاس دهنده ساده واقعیت را ببینیم. ما می‌خواهیم در مورد عکاس هم چیزی بدانیم، عکس‌‌های تصادفی حتی از سوژه‌های بسیار جذاب بی‌ارزش‌تر هستند. عکاس‌ خوب به دقت زمان عکاسی و کمپوزیسیون را انتخاب می‌کند.  

در فرآبند این انتخاب‌ها قضاوت‌های زیادی صورت می‌گیرد و نتیجه نهایی که همانا اکثر باید این قضاوت‌ها را به خوبی نشان دهد هر تصویری انعکاس‌دهنده اهداف عکاس به طرق مختلف است. از اینرو کلکسیونی از عکسها باید به طور کامل اهداف عکاس از کمپوزیسیون، احساسات و زیبایی را نشان دهد.اصولاً عکس یک یادداشت از عکاس است که زمزمه می‌کند:« من بدین‌گونه جهان را می‌بینم.» بینندگان عکسها ممکن است قصد عکاس را درک کنند یا درک نکنند و تنها سوژه را ببینند.غیر ممکن است هر عکسی که وارد دنیای کسی می‌شود مورد ستایش قرار گیرد. اغلب اوقات ضرورت دارد تا برای درک و فهم یک عکس از نقطه نظر عکاس پا را فراتر گذاشت. عکسهایی که ما را قادر می‌کند تا طناب‌ها و زنجیر‌ها را پاره کنیم و جرأت کشف و یافتن نقطه نظر جدید را پیدا کنیم.تمام توان بالقوه خود را به عنوان ابزار بالفعل گردآورنده- ابزاری که از طریق آن می‌توانیم به شیوه دیگری نگاه کنیم.

کی کیست و چی چیست.

 تمام عکاسان جدی دست کم باید یک شناخت اصولی از استادان حرفه خود را داشته باشند. بنابراین ما زمان کمی را به بررسی اندکی از این خوب‌ها اختصاص می‌دهیم. به طور حتم این فهرست‌ کامل و حتی نشان دهنده دوره‌های مهم در عکاسی نیست. معیار انتخاب این بود که در ابتدا هر عکاسی بر یک سبک متمایز تسلط داشته باشد و ثانیاً تا اندازه ای مشهور بوده و کارهایش در کتاب فروشی ها موجود باشد.این عکاسان لزوماً به عنوان الگویی که شما باید از آنها تقلید کنید در اینجا ذکر نشده اند. در حقیقت در برخی از از موارد خلاف فوق ممکن است صادق باشد. کپی کردن ادوارد وستون و یا انسل آدامز به معنای پیوستن به صف طویل مقلدین آنهاست.عکس های در نظر گرفته شده توسط این استادان نیز از انتقاد مصون نیستند. شما باید کارهای آنها را نیز همانند کارهای خود قضاوت کنید . با این همه آنها از طریق عکس هایشان با بشریت صحبت می کنند . بنابراین شما این قدرت را دارید که یا نظرات آنها را تائید کرده و به عکسها احترام بگذارید و یا آنها را به فراموشی بسپارید.امروزه استفاده از جمله ...« او در زمان خود خوب بود» به عنوان نتیجه برای توجیه کافی نیست.در مورد برخی از عکس ها زمان نمی تواند یک مانع باشد. این عکس ها برای نگاه های مدرن همچون بینندگان اولیه آنها پر معنا و تاثیر گذار هستند.ماتمایل نداریم به عکس هایی نگاه کنیم که زمانی چیزی گفته اند.