مقدمه
نزدیک به 200 سال از عمر صنعت دوچرخه سازی می گذرد.
این صنعت نیز همانند سایر صنایع , در طی عمر نسبتا طولانی خود پستی و بلندی های زیادی را از سر گذرانده و امروزه از نظر اقتصادی به جایی رسیده است که بخش مهمی از بودجه سالانه کشوری چون تایوان برپاشنه صادرات 5 میلیون دستگاه دوچرخه می چرخد.
از نظر تکنولژی نیز تا بدان حد پیشرفت نموده که در بعضی از کارخانجات دوچرخه سازی کشور های صنعتی می توانند یک دوچرخه ورزشی 10 سرعته کامل را در ظرف 25 ثانیه تولید نمایند.
یا فقط با نسب کامپیوتر بر روی دستگاه های رنگ زنی و یا مونتاژ توانسته اند تولید ماهیانه را از 12 هزار دستگاه دوچرخه به 40 هزار دستگاه(یعنی حدود
3.33 برابر) برسانند.
این نکته در ست است که بحران اقتصادی کنونی کشور های سرمایه اری غربی سر انجام گریبان بیشتر کارخانجات مشهور دوچرخه سازی اروپا را گرفته و انها را به زانو در آورده است , ولی با کمی دقت می توان دریافت که در همین اوضاع , کارخانجات دوچرخه سازی دیگری در این سر دنیا , با استفاده از مدیریت صحیح , تجربه غنی , درک شرایط و مشکلات و یافتن راه مبارزه با آن , نه فقط بحران را از سر گذرانده اند , بلکه با مانور صحیح اقتصادی , تغییر روش تولید و مدل های دوچرخه بر مبنای نیاز بازار , سود اوری کارخانه را افزایش دادند.
به عنوان مثال کارخانجات دوچرخه سازی آساهی در کشور تایوان که در سال 1984 هر دوچرخه کورسی را ب مبلغ 55.80 دلار به آمریکا صادر می نمود
در سال بعد یعنی زمانی که کارخانجات دوچرخه سازی اروپا در چنگال بعران اقتصادی دست و پا می زدند با وجود گران تر شدن قیمت مواد اولیه ,دستمزد کار گر و غیره توانسط همان مدل دوچرخه را با قیمت 37.50 دلار (یعنی 18.30 دلار ارزانر )به مان بازار قبلی خود یعنی آمریکا صادر نموده و سود بیشتری ببرد.
مسلم است که علت اساسی این امر را باید در دلیلی که قبلا گفته شد جست جو نمود ولی نا گفته پیداست که بر فرض دانستن چگونگی میدریت صحیح , راه رسیدن به درک واقعی شرایط و یافتن مشکلات بنیادی و پیدا نمودن یک روش به خصوص برای مدل های مدل درخواست بازار , نمونه برداری و الگو سازی صرف با توجه با اختلاف شرایط فرهنگی و اقتصادی و ... کشوری چون تایوان با ایران نادرست بوده و فاجعه با بار خواهد آورد .
پس با توجه به شرایط کنونی کشور مشکل اساسی این صنعت که در صورت حل آن سایر مشکلات نیز به طور کلی حل شده و یا حد اقل کمرنگ تر خواهند شد چیست و راه حل آن کدام است؟
یافتن مشکل اساسی این صنعت و حل آن قبل از هر چیز یک هنر جمعی است و از عهده هیچ کدام از کارخانجات دوچرخه سازی به تنهایی بر نیامده و همت تمامی دست اندر کاران این صنعت و کار خانجا دوچرخه سازی کشور را طلب می کند.
در اثر ساست های صنعتی غلط در گذشته با بسط بی رویه چندین شهر و در نتیجه نیاز مند نمودن مردم به اتومیبل , سرازیر شدن عایدات غارت نفت به کشور در اواخر دهه 1340 و تغییر الگوی مصرف , بوق و کرنای صنعتی شدن کشور و غیره به ناگاه صنعت خودرو سازی کشور سر از بالین منتاژ اتومبیل های رنگارنگ در آورده بدون آنکه قبلا گوشه چشمی به وضعیت صنعت دچرخه سازی انداخته باشد.به عبارت بهتر قبل از انکه راه رفتن را به کودک بیاموزند او را وادار به دویدن نمودند.
در نتیجه صنعت دوچرخه سازی با آنکه در سطح جهانی صنعت نسبتا پیری محسوب می شود در کشورما هنوز هم در دوران کودکی می باشد.
نکته دیگر آنکه بیشتر دچرخه هایی که هم اکنون در سطح کشور ساخته می شوند به خصوص دچرخه های بچه گانه در گارگاههای کوچک با تجهیزات ابتدایی و در شرایطی تولید می گردد که کارگران سازنده آنها کو چک ترین آموزشی را در این زمینه ندیده اند لذا این بخش از تولید کنندگان دو چرخه قبل از آنکه صنعت گر باشند , هنر مند اند و در این زمینه می توان از تجربه غنی آنها سود ها جست .
به هرحال کار سرو سامان دادن به این صنعت همت بسیار , مسئولیت زیاد , ذوق و شوق فراوان و تخصص می طلبد.
تاریخچه دوچرخه
دوچرخه , همانگونه که از نامش پیداست, وسیله ای است دارای دو چرخ که تقریبا "در تمام کشورهای جهان به منظور استفاده برای جابجایی اشخاص , حمل و نقل بارهای سبک, گردش و ورزش به کار می رود.
تا انجایی که در تاریخ ثبت می باشد , نوع ابتدائی این وسیله اولین بار به وسیله " شوالیه دسیووراک " (CHEVALIER DE SIVRAS) در سال 1790 ساخته شد که شبیه حیوانی چوبی شد با این تفاوت که به جای دست و پا از دو چرخ استفاده شده بود.
این نوع دوچرخه که جد دوچرخه های کنونی محسوب می شد , به وسیله فشار پا بر روی زمین حر کت کرده و بیشتر شبیه به رو روک هایی بود که مورد استفاده کودکان قرار می گیرد .
26 سال بعد یعنی در سال 1816 یک آلمانی به نام "بارون کارلفون درایس " (BARON KARL VON DRAIS) با اضافه کردن اهرمهایی به چرخ جلو این وسیله را کامل تر نوده واز ان تاریخ شخص مزبور " پدر دوچرخه " نام گرفت . در سال 1838 " کرک پاتریک مک میلان " (kirkpatrick macmillan) اسکاتلندی دوچرخه ساخت کا برای اولین بار در آن رکاب , دسته فرمان و ترمز به کار رفته بود . این شخص به خوبی در یافته بود که اگر رکاب را به چرخ جلو وصل نمیاید از قدرت مانور ( به چپ و راست پیچیدن سریع ) دوچرخه خواهد کاست , لذا رکاب ها را به چرخ عقب نصب نموده بود.
در 2 دهه 1870 و 1880 در فرانسه دوچرخه هائی به بازار عرضه شد که توسط شخصی به نام آریل ( ARIL ) ابداع شده بود . این دوچرخه ها داری چرخ عقب کوچک و چرخ جلوی بسیار بزرک بوده و رکاب ها نیز به چرخ جلو متصل بوده اند .