طرح توجیه فنی، مالی، اقتصادی ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻏﺬاﯾﯽ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﺑﯿﻮ ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی

خلاصه طرح 

ﭼﮑﯿﺪه

اﻣﺮوزه ﮐﻤﺘﺮ ﮐﺴﯽ در ﺟﻮاﻣﻊ ﻋﻠﻤﯽ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﺑﻪ اﻫﻤﯿﺖ ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی و ﺗﺄﺛﯿﺮ آن ﺑﺮ روی زﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ آﮔﺎﻫﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. داﻧﺸﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﻮر ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ و ﺗﻮﺳﻌﻪ در ﺑﺴﯿﺎری از ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ

ﺳﺒﺐ اﯾﺠﺎد ﺗﺤﻮﻻت ﻋﻈﯿﻤﯽ در ﺑﺨﺸﻬﺎی ﭘﺰﺷﮑﯽ، داروﺳﺎزی، ﮐﺸﺎورزی، ﺻﻨﻌﺖ و ﻣﻌﺪن و ﻏﯿﺮه ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی ﮐﻪ ﺗﺄﻣﯿﻦ ﮐﻨﻨﺪه ﻧﯿﺎز ﻏﺬاﯾﯽ ﺑﺸﺮ از ﻫﺰاران ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺗﺎﮐﻨﻮن ﺑﻮده اﺳﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﻬﻢ ﻋﻤﯿﻖ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﺎ آﻧﭽﻪ واﻗﻌﺎ ﺑﺸﺮ ﺧﻮاﻫﺎن آن اﺳﺖ را ﺑﺮای وی ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻏﺬاﯾﯽ ﮐﻪ آﺧﺮﯾﻦ ﺣﻠﻘﻪ زﻧﺠﯿﺮه ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﯾﮑﯽ از ﻣﺴﺘﻌﺪﺗﺮﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎی ﺣﻀﻮر

ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ زﯾﺮا اﯾﻦ ﺻﻨﻌﺖ ﺑﺮای ﺑﺮ آورده ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻧﯿﺎزﻫﺎی ﻏﺬاﯾﯽ ﺳﺎﻟﻢ ، ارزان، ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ و ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮای ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﻨﻮﻧﯽ و آﯾﻨﺪه ﻧﯿﺎز ﺑﻪ روﺷﻬﺎی ﺟﺪﯾﺪ، ﺳﺮﯾﻊ و ﮐﺎرﺑﺮدی ﺗﺮ دارد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ آﻧﻬﺎ را در دﻧﯿﺎی ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﺑﯿﺎﺑﺪ. در اﯾﻦ ﻃﺮح ﺳﻌﯽ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ ﻧﻘﺶ ﻫﺎﯾﯽ از ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی در ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻏﺬاﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ژﻧﺘﯿﮏ وDNAی ﻧﻮ ﺗﺮﮐﯿﺐ در ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻏﺬاﯾﯽ، ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﯿﮑﺮوارﮔﺎﻧﯿﺴﻢ ﻫﺎ ﺑﺮای ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ از ﻗﺒﯿﻞ اﺳﯿﺪﻫﺎی آﻣﯿﻨﻪ، اﻓﺰودﻧﯿﻬﺎی ﻏﺬاﯾﯽ، ﻃﻌﻢ دﻫﻨﺪه ﻫﺎ، وﯾﺘﺎﻣﯿﻦ ﻫﺎ، ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ ﻣﯿﮑﺮوﺑﯽ و ﻏﯿﺮه، ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﺑﺮ روی ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻏﺬاﯾﯽ، روﺷﻬﺎی ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺳﺮﯾﻊ ﻣﯿﮑﺮوﺑﻬﺎی ﺑﯿﻤﺎرﯾﺰای ﻏﺬاﯾﯽ، اﯾﻤﻨﯽ ﻏﺬاﯾﯽ و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﻮاد زاﺋﺪ و... ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ اﺷﺎره ﮔﺮدﯾﺪه و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻧﺸﺎﺳﺘﻪ از ذرت ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﭘﻠﯽ ﺳﺎﮐﺎرﯾﺪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده در ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻏﺬاﯾﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ .

ﻣﻘﺪﻣﻪ

ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺟﻬﺎن ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﯽ در ﺣﺎل اﻓﺰاﯾﺶ اﺳﺖ ﺑﻄﻮرﯾﮑﻪ ﺗﺨﻤﯿﻦ زده ﻣﯽ ﺷﻮد ﺗﺎ ﺳﺎل 2013 ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺟﻬﺎن ﺑﻪ 7 ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﻧﻔﺮ ﺑﺮﺳﺪﻣﺴﻠﻤﺎً. ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻧﯿﺎزﻫﺎی ﺑﺸﺮ در آﯾﻨﺪه ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﻣﻌﻀﻼت ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﻦ اﺟﺮاﺋﯽ در ﮐﺸﻮرﻫﺎی در ﺣﺎل ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻗﻄﻌﺎً ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺳﺎزی ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎی اﺻﻠﯽ ﺑﺮای اﻓﺰاﯾﺶ ﮐﻤﯽ وﮐﯿﻔﯽ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﮐﺸﺎورزی را ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از راﻫﮑﺎرﻫﺎی اﺻﻠﯽ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ، ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬارﯾﻬﺎ و ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺑﺪون وﻗﻔﻪ در

زﻣﻨﯿﻪ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﺟﻬﺖ ﺗﺪاوم و اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﺴﻠﻂ ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺑﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻏﺬا، دارو و دﯾﮕﺮ اﻣﻮر زﻧﺪﮔﯽ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎی ﺟﻬﺎن ﺳﻮم ﻫﺴﺖ. اﻫﻤﯿﺖ اﯾﻦ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬاری ﻫﺎ را ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺗﻮان اﻓﺰاﯾﺶ ﺟﻤﻌﯿﺖ در ﮐﺮه زﻣﯿﻦ و ﻧﯿﺎز روز اﻓﺰون ﺑﺎزار ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻏﺬا داﻧﺴﺖ در اﯾﻦ ﺑﯿﻦ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی در ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎﻧﯽ و رﮐﻮد ﺑﺎزار ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺳﻨﺘﯽ ﮐﺸﻮرﻫﺎی در ﺣﺎل ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﯽ ﮔﺮدد. اﻃﻼﻋﺎت ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺒﺎن ﺻﻨﺎﯾﻊ ﭼﻨﺪ ﻣﻠﯿﺘﯽ در زﻣﯿﻨﻪ ﮐﺸﺎورزی و ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺳﻨﺘﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺑﻬﺎی ﮔﺰاف ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﺟﻬﺎن ﺳﻮم ﻓﺮوﺧﺘﻪ و ﺧﻮد درﺻﺪد ﭘﺎﯾﻪ ﮔﺬاری ﮐﺎرﺧﺎﻧﺠﺎت ﺟﺪﯾﺪ و ﺳﻮدآوری در زﻣﯿﻨﻪ ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻏﺬاﯾﯽ ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ اﺟﺰای ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی، ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻢ و ارزﻧﺪه ای در ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻏﺬاﻫﺎی ﺳﺎﻟﻢ، ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ، ارزان وﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮای ﻧﺴﻞ ﺣﺎﺿﺮ و آﯾﻨﺪه از ﻃﺮﯾﻖ ﻓﻦ آوری ﻫﺎ و دﺳﺘﺎوردﻫﺎی ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی دارد ﻟﺬا ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﯾﻨﮑﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﭼﻬﺮه ﺟﻬﺎن را در ﻗﺮن آﯾﻨﺪه دﮔﺮﮔﻮن ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد و ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻏﺬاﯾﯽ و ﮐﺸﺎورزی ﻧﯿﺰ ﺷﺪﯾﺪاً ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ اﯾﻦ ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﻫﺴﺘﻨﺪ اﻣﺮی ﺿﺮوری اﺳﺖ ﻟﺬا ﺑﺎﯾﺪ زﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎی ﺣﻀﻮر ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی در ﺑﺨﺶ ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻏﺬاﯾﯽ و ﺗﺄﺛﯿﺮ آن ﺑﺮ روی ﮐﻤﯿﺖ و ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن و ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن ﻏﺬاﯾﯽ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد.

ﻓﺼﻞ اول :

ﺗﺎرﯾﺨﭽﻪ ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی :

ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی رﯾﺸﻪ در ﺗﺎرﯾﺦ داﺷﺘﻪ و ﺳﺎﺑﻘﻪ اﺳﺘﻔﺎده ازﻣﯿﮑﺮوارﮔﺎﻧﯿﺴﻤﻬﺎ ﺑﺮای ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﻮادﺧﻮراﮐﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺳﺮﮐﻪ ، ﻣﺎﺳﺖ و ﭘﻨﯿﺮ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﭘﯿﺶ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدد..در ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺑﻨﺪی زﻣﺎﻧﯽ ، ﻣﯽ ﺗﻮان ﺳﻪ دوره ﺑﺮای ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪ.

-1 دوره ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﮐﻪ ﺑﺸﺮ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه از ﻓﺮآﯾﻨﺪﻫﺎی زﯾﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺗﺨﻤﯿﺮی ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺎن ،اﻟﮑﻞ، ﻟﺒﻨﯿﺎت و ﺳﺮﮐﻪ ﻣﯽ ﭘﺮداﺧﺖ . در ﺷﺶ ﻫﺰار ﺳﺎل ﻗﺒﻞ از ﻣﯿﻼد ﻣﺴﯿﺢ ،ﺳﻮﻣﺮﯾﺎن و ﺑﺎﺑﻠﯿﻬﺎ از ﻣﺨﻤﺮﻫﺎ در ﻣﺸﺮوب ﺳﺎزی اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدﻧﺪ . ﻣﺼﺮﯾﻬﺎ در ﭼﻬﺎر ﻫﺰار ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﺨﻤﺮ و ﺧﻤﯿﺮ ﻣﺎﯾﻪ ﻧﺎن ﻣﯽ ﭘﺨﺘﻨﺪ . در اﯾﻦ دوران ﻓﺮآﯾﻨﺪﻫﺎی ﺳﺎده و اوﻟﯿﻪ ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی و ﺑﻮﯾﮋه ﺗﺨﻤﯿﺮ ﺗﻮﺳﻂ اﻧﺴﺎن ﺑﮑﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯿﺸﺪ.

-2 دوره اوﻟﯿﻪ ﻗﺮن ﺣﺎﺿﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ از ﺗﮑﻨﯿﮑﻬﺎ ی ﺗﺨﻤﯿﺮ و ﮐﺸﺖ ﻣﯿﮑﺮوارﮔﺎﻧﯿﺴﻢ ﻫﺎدر ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﺘﻌﺎﻗﺒﺎًو اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﺮﻣﺎﻧﺘﻮرﻫﺎ در ﺗﻮﻟﯿﺪ آﻧﺘﯽ ﺑﯿﻮﺗﯿﮑ ﻬﺎ، آﻧﺰﯾﻤﻬﺎ، ﻣﻮادﺷﯿﻤﯿﺎﺋﯽ آﻟﯽ و ﺳﺎﯾﺮ ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت ، ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﮔﺴﺘﺮش اﯾﻦ ﻋﻠﻢ ﻣﺒﺎدر ت ورزﯾﺪ .در آن دوره اﯾﻦ ﺑﺨﺶ از ﻋﻠﻢ ﻧﺎم ﻣﯿﮑﺮوﺑﯿﻮﻟﻮژی ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺑﺨﻮد ﮔﺮﻓﺖ و ﻫﻢ اﮐﻨﻮن ﻧﯿﺰ روﻧﺪ اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ ﻓﺮآﯾﻨﺪﻫﺎ درزﻧﺪﮔﯽ اﻧﺴﺎن اداﻣﻪ دارد . ﻟﯿﮑﻦ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﮑﻨﯿﮑﻬﺎی ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﻧﻮﯾﻦ ﺑﺴﯿﺎری از ﻓﺮآﯾﻨﺪﻫﺎی ﻓﻮق ﻧﯿﺰ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﻬﺒﻮدی وﮐﺎرآﻣﺪی ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ.

-3 دوره ﻧﻮﯾﻦ ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﻋﻠﻢ ژﻧﺘﯿﮏ درﺣﺎل اﯾﺠﺎد ﺗﺤﻮل در زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺸﺮ اﺳﺖ ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﻧﻮﯾﻦ ﻣﺪﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ روﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﮔﺬاﺷﺘﻪ و روز ﺑﺮوز داﻣﻨﻪ وﺳﻌﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽ ﮔﯿﺮد .اﯾﻦ دوره زﻣﺎﻧﯽ از ﺳﺎل ۶١٩٧ ﺑﺎ اﻧﺘﻘﺎل ژﻧﻬﺎﯾﯽ از ﯾﮏ ﻣﯿﮑﺮوارﮔﺎﻧﯿﺴﻢ ﺑﻪ ﻣﯿﮑﺮوارﮔﺎﻧﯿﺴﻢ دﯾﮕﺮ آﻏﺎز ﺷﺪ . ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از آن داﻧﺸﻤﻨﺪان در ﻓﺮآﯾﻨﺪﻫﺎی ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ازﺧﺼﻮﺻﯿﺎت ﻃﺒﯿﻌﯽ و ذاﺗﯽ ﻣﯿﮑﺮوارﮔﺎﻧﯿﺰﻣﻬﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﻟﯿﮑﻦ در اﺛﺮ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ درزﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﻣﻮﻟﮑﻮﻟﯽ وژﻧﺘﯿﮏ و ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻋﻤﯿﻖ ﺗﺮ اﺟﺰاء وﻣﮑﺎﻧﯿﺴﻢ ﻫﺎی ﺳﻠﻮﻟﯽ وﻣﻮﻟﮑﻮﻟﯽ ﻣﺘﺨﺼﺼﯿﻦ ﻋﻠﻮم زﯾﺴﺘﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ اﺻﻼح و ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت ﻣﯿﮑﺮوارﮔﺎﻧﯿﺰﻣﻬﺎ ﺑﭙﺮدازﻧﺪ وﻣﯿﮑﺮوارﮔﺎﻧﯿﺰﻣﻬﺎﯾﯽ ﺑﺎﺧﺼﻮﺻﯿﺎت ﺟﺪﯾﺪ ﺑﻮﺟﻮد آوردﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آﻧﻬﺎ ﺑﺘﻮان ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت ﺟﺪﯾﺪرا ﺑﺎﻣﻘﺎدﯾﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﮐﺎراﺋﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪ.

ﻧﮑﺎﺗﯽ در ﺧﺼﻮص اﻫﻤﯿﺖ و ﻧﺤﻮه ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﮐﻼن ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی در ﮐﺸﻮر:

اﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ اذﻋﺎن ﻧﻤﻮد ﮐﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮن ﺑﻮدﺟﻪ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮای ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی در ﮐﺸﻮر اﺧﺘﺼﺎص ﻧﯿﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ، اﻣﺎ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮﺟﻮد ﻧﯿﺰ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﻬﯿﻨﻪ ﻧﺸﺪه و رﯾﺸﻪ اﺻﻠﯽ ﻋﺪم ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی را ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﺴﯿﺎری از ﻋﻠﻮم و ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژیﻫﺎی ﮐﺸﻮر، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻓﻘﺪان ﻧﻈﺎم ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﻣﻠﯽ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﻧﺴﺒﺖ داد. ﻣﺘﻦ زﯾﺮ، ﻧﮑﺎﺗﯽ را در ﺧﺼﻮص ﻟﺰوم ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺒﯿﯿﻦ ﻧﻈﺎم ﻣﻠﯽ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﺑﯿﺎن ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ:

ﺑﺴﯿﺎری از ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﺟﻬﺎن و از ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻌﺪادی از ﮐﺸﻮرﻫﺎی در ﺣﺎل ﺗﻮﺳﻌﻪ، ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی را در اواﯾﻞ دﻫﻪ 80 ﻣﯿﻼدی ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از اوﻟﻮﯾﺖﻫﺎی ﻣﻠﯽ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﺮده، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﻣﻠﯽ ﺗﺪوﯾﻦ ﻧﻤﻮده و ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﻗﺎﺑﻞﺗﻮﺟﻬﯽ در اﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ؛ ﺑﻪﻃﻮریﮐﻪ اﮐﻨﻮن از ﻓﻮاﯾﺪ اﻗﺘﺼﺎدی آن ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﺷﺪهاﻧﺪ. در اﯾﺮان روﯾﮑﺮد ﺑﻪ ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی

ﻧﻮﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺗﺄﺧﯿﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺴﯿﺎری از اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ، در اواﺳﻂ دﻫﻪ 80 ﻣﯿﻼدی 60) ﻫﺠﺮی ﺷﻤﺴﯽ) آﻏﺎز ﺷﺪ. اﻣﺎ ﻣﺮور ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی اﻧﺠﺎم ﺷﺪه، ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ اﯾﻦ واﻗﻌﯿﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ رﻏﻢ آﻏﺎز ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ، روﻧﺪ رﺷﺪ اﯾﻦ ﻓﻨﺎوری در ﮐﺸﻮر ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻨﺪ ﺑﻮده و ﻫﻨﻮز ﺑﺎ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ، ﻓﺎﺻﻠﻪ زﯾﺎدی وﺟﻮد دارد. اﮔﺮﭼﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖﻫﺎی ﻗﺎﺑﻞﺗﻮﺟﻪ در ﺟﻨﺒﻪﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻇﺮﻓﯿﺖﺳﺎزی ﺑﺮای ﺗﻮﺳﻌﻪ زﯾﺴﺖﻓﻨﺎوری اﻋﻢ از ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻧﯿﺮوی اﻧﺴﺎﻧﯽ و راهاﻧﺪازی و ﺗﺠﻬﯿﺰ ﻣﺮاﮐﺰ آﻣﻮزﺷﯽ و ﭘﮋوﻫﺸﯽ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖﻫﺎی ﺑﻪ دﺳﺖآﻣﺪه در ﮐﺴﺐ داﻧﺶ ﻓﻨﯽ و ﺑﻌﻀﺎً ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺗﺠﺎری ﺑﺮﺧﯽ ﺗﺠﻬﯿﺰات و ﻓﺮاوردهﻫﺎی ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی را ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺖ، اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ رﺷﺪ و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﻧﻮﯾﻦ در اﯾﺮان، ﻋﻠﯽرﻏﻢ ﻗﺪﻣﺘﯽ ﺣﺪود 25 ﺳﺎل، ﮐﻤﺎﮐﺎن ﺑﺎ ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی ﻣﺘﻌﺪدی روﺑﺮو اﺳﺖ.

ﻓﻘﺪان ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﮐﻼن در ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﮐﺸﻮر:

ﭘﺲ از ﻗﺮﯾﺐ ﺳﻪ دﻫﻪ، اﯾﺮان ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ از اﺳﺘﺮاﺗﮋی و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻠﯽ ﺑﺮﺧﻮردار ﻧﯿﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﺴﯿﺎری از ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎی ﻣﻮردﻧﯿﺎز ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ و راﻫﺒﺮی ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی اﯾﺠﺎد ﻧﺸﺪهاﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻧﻘﺶ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﯾﯽ و اﯾﺠﺎد ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ در ﺳﻄﺢ ﻣﻠﯽ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ (ﺷﺎﯾﺎن ذﮐﺮ اﺳﺖ، ﺳﻨﺪ ﻣﻠﯽ ﺗﻮﺳﻌﻪ

ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی در ﺣﺎل ﺗﺪوﯾﻦ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و اﻣﯿﺪ ﻣﯽرود ﺑﺎ ﺗﺪوﯾﻦ و ﺗﺼﻮﯾﺐ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ آن، روﻧﺪ ﺗﻮﺳﻌﻪ

ﺑﯿﻮﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی در ﮐﺸﻮر ﺳﺎﻣﺎن ﯾﺎﺑﺪ و ﺷﺘﺎب ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﯿﺎﺑﺪ). ﺗﺎﺑﺤﺎل ﮐﻤﯿﺘﻪﻫﺎ و ﺷﻮراﻫﺎی ﻣﺘﻌﺪد در ﭼﻨﺪ وزارﺗﺨﺎﻧﻪ و ﺳﺎزﻣﺎن اﯾﺠﺎد ﺷﺪهاﻧﺪ (ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪام ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻓﺮاز و ﻧﺸﯿﺐﻫﺎﯾﯽ ﻫﻤﺮاه ﺑﻮدهاﻧﺪ) و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و ﺗﺼﻤﯿﻤﺎﺗﯽ را اراﯾﻪ ﻧﻤﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻮای ﻧﻘﺎط ﻗﻮت و ﯾﺎ ﻧﻘﺎﯾﺺ آنﻫﺎ، ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻫﯿﭽﮑﺪام ﯾﺎ اﺟﺮا ﻧﺸﺪﻧﺪ و ﯾﺎ ﻧﺤﻮه اﺟﺮای آنﻫﺎ ﻣﻄﻠﻮب ﻧﺒﻮده اﺳﺖ.